Het contrast kan haast niet groter. In deze Corona tijd wordt op een deel van de mensen een groot beroep gedaan, zoals mensen in vitale beroepen en mensen met schoolgaande kinderen. Zij hebben het megadruk, terwijl aan de andere kant er een grote groep mensen is die juist veel ruimte en tijd hebben gekregen. Deze ruimte kan allerlei verschillende reacties oproepen. Hoe ga je daarmee om en hoe vind je daarin voor jezelf een balans?
Iedereen reageert anders op deze crisis:
- Angst voor ziekte voor jezelf of je geliefden.
- Angst over verlies van inkomen.
- Frustratie over het niet doorgaan van vakanties, concerten, feestjes.
- Existentiële angst over reden van bestaan. Wat ben ik nog waard nu mijn werk is weggevallen en ik me niet meer nuttig voel?
- Gevoelens van eenzaamheid, doordat de mogelijkheid tot direct contact wegvalt.
- Gebrek aan focus door het wegvallen van structuren, waardoor je aan het einde van de dag met een onbevredigend gevoel zit omdat er zo weinig uit je handen is gekomen.
- Acceptatie en meer ruimte om te genieten van de mensen om je heen en de natuur.
Ikzelf val, als zelfstandig ondernemer, onder de categorie van mensen die meer tijd en ruimte hebben gekregen. Opdrachten bij organisaties zijn gestopt, coachgesprekken en trainingen worden uitgesteld. Mijn inkomen is grotendeels weggevallen.
In tegenstelling tot angst, leidt de coronacrisis bij mij tot grote opwinding. Het menselijk lijden als gevolg van deze crisis raakt mij, maar daarnaast is er vooral opwinding. Deze opwinding komt voort uit het gevoel dat deze crisis wel eens een turning-point in de geschiedenis kan zijn. Eigenlijk weten we al zo lang dat we met onze huidige leefstijl de planeet aan het vernietigen zijn en dat we zo niet lang meer door kunnen gaan.
Mijn opwinding gaat over de kans die deze crisis biedt. Een noodgedwongen pauze wat mogelijk tot een echte systeemverandering kan leiden waarin we het echt anders kunnen doen. Deze crisis toont aan hoe alles en iedereen met elkaar in verbinding staat. De kans gaat er wat mij betreft over dat we met elkaar gaan zorgen voor het welzijn van aarde, met al haar bewoners. Dat betekent stoppen met vervuiling en vernietiging van de natuur en het verkleinen van de ongelijkheid in de wereld (en daarmee armoede de wereld uit helpen).
Ik ben realist genoeg om te beseffen dat het ook anders kan lopen. Maar ik word geraakt door de belofte die deze crisis in zich heeft en vind het bijzonder dat ik dit mag meemaken in mijn leven. Zo bijzonder dat ik er letterlijk ziek van werd. Drie weken geleden werd ik ’s nachts wakker met enorme duizeligheid en veel braken. De eerste dag kon ik mijn ogen niet opendoen en ik kon alleen maar op bed blijven liggen. Inmiddels voel ik me alweer veel beter, maar mijn duizeligheid is nog niet helemaal weg. De duizeligheid herinnert mij er steeds aan dat ik echt tijd voor mezelf mag nemen. Tijd om stil te staan, om meer met mijn aandacht naar binnen te gaan.
Mijn gedroomde dag
Dat deed mij opeens weer herinneren aan mijn gedroomde dag. In 2016 heb ik de workshop Moeiteloos leren leven bij Jan Bommerez gevolgd. Wat ik daaruit mee nam was hoe mijn ideale dag er uit zou zien: Hoe vervullend zou het zijn als ik iedere dag zou kunnen sporten, mediteren en studeren. Dat zijn de dingen die ik graag doe en hulpbronnen waar ik energie van krijg, maar die er ook vaak bij inschieten op een normale werkdag.
Door de crises was mijn agenda ineens leeg dus dit was de uitgelezen kans om mijn gedroomde dag vorm te geven. Als ik het nu niet doe, wanneer dan wel?
Om dit handen en voeten te geven heb ik voor mezelf een dagschema gemaakt, waarin ik
- De dag begin met meditatie (HearthMath)
- Minimaal 1 uur naar buiten ga om te wandelen of te fietsen
- Lichamelijke oefeningen doe
- Werk of doelgericht bezig ben
- Voor het avondeten ruimte maak om te studeren of een boek te lezen
- Voor het slapen gaan een meditatie doe
Zo’n structuur helpt mij. Ik weet hoe groot de trekkracht kan zijn op het werken en hoe lastig het soms is om daarmee te stoppen. Het werk doet vooral een beroep op mijn hoofd. Door in de natuur te zijn komt mijn hoofd tot rust en voel ik mezelf onderdeel van een groter geheel. Door te studeren word ik gevoed en geïnspireerd. Met het doen van lichamelijke oefeningen voel ik mijn lijf. Door te verstillen en te vertragen kan ik beter voelen wat er in mij leeft: ik voel mijn hart en mijn emoties. Als al deze facetten ruimte en aandacht krijgen komt er balans. Het vergroot mijn bewustzijn over mezelf en wie ik ben. In mijn binnenwereld vind ik mijn echte bestemming en leef ik steeds meer van binnen naar buiten mijn eigen purpose.
“Als je de moed hebt om te kiezen voor de roep van je hart vind je niet alleen belangrijke levenslessen maar je diepste vervulling. Dat wat jou uniek maakt is jouw mooiste bijdrage aan de wereld. En juist daar ligt je grootste vervulling.”
Hannah Cuppen
Inmiddels vinden we met elkaar ook in Corona tijd nieuwe manieren van werken en wordt mijn agenda weer voller: Met coachgesprekken (online en offline) en ben ik een online traject gestart: Wil jij ook een verdieping maken in je eigen purpose?
Dit is een pilot traject waarin ik een groepje mensen online begeleid om vanuit contact met hun eigen binnenwereld hun ware potentie te gaan manifesteren. Het traject start 14 april as. Er is nog plek voor 1 of 2 mensen. Als je belangstelling hebt, geef je hier dan snel op.